Het oor wil ook wat - door Max Majorana.

september 22, 2011

PONYTAIL (R.I.P.)


Als R.E.M. er mee kapt, dan hoeft het voor Ponytail ook niet meer. Wat een ellende deze week. Gescheiden wegens gescheiden wegen. Ponytail gaf een van de beste concerten waar ik de afgelopen jaren heen ben geweest. In ieder geval toch veruit het meest energieke, in de 013 Batcave. Beetje flauw om te zeggen, maar je had er bij moeten zijn. Want hoe excentriek (en daarmee voor velen afstotelijk) de band ook mag overkomen, live was het onmogelijk om niet als een blok te vallen voor hun melodieuze noisepunk. Kenmerkend blijft natuurlijk vooral de enigmatische vocaliste Molly Seagel, er lustig op los kraaiend alsof het leven een groot kinderfeestje was. Taal was zeg maar niet echt haar ding; ik heb me laten vertellen dat ze in haar vorige leven een oververhitte arcadekast is geweest die aan zijn einde kwam door vast te lopen op Tekken II. Het leverde hoe dan ook shows op met Hella, Don Caballero, Battles, High Places en Deerhoof. Een fan heeft als eerbetoon het openingsnummer van hun laatste album Do Whatever You Want All The Time voorzien van een hartverwarmende assemblage.

R.E.M. (R.I.P.)


R.E.M. gaat dus uit elkaar. Spijtig, maar onvermijdelijk. Wat moet je er meer over zeggen? Goede band. Geweldige frontman. Hij is zo een beetje de enige bij wie ik me een voorstelling kan maken van de factor ´performance´. Wat mij betreft kan Michael Stipe zich vanaf morgen gaan richten op het presidentschap. Nee serieus, wat ik erg jammer vind aan R.E.M. is dat ze onder de huidige generatie twintigers zo weinig aanstichten, terwijl ze op veel vlakken (niet in de laatste plaats het muzikale) vergelijkbaar zijn met een poĆ«tische, geĆ«ngageerde, emotionele groep als The Smiths. Ik vermoed dat dat komt door de overmaat aan airplay voor Losing My Religion (ok, There Is A Light That Never Goes Out is beter) en in het bijzonder Everybody Hurts. Maar dan Imitation Of Life! Een van die relatief verborgen parels. Sloeg op mijn dertiende in als een bom en heeft me sindsdien nooit meer losgelaten. Als ik tien videoclips mee zou mogen nemen naar de maan...

Blogarchief


zie ook http://www.damusic.be