VARIOUS #69

01/Phoenix - Entertainment
02/De Speeldoos - Discotheek
03/The Panics - This Day Last Year
04/The Thermals - Born To Kill
05/TEEN - Better
06/The Generationals - Put A Light On
07/David Bowie - The Stars (Are Out Tonight)
08/PEACE - California Daze
09/Mazes - Skulking
10/Orlando - Show Me Where The Bullets Go
11/Travoltas - Sugarride
12/Bygones - Fool Evolved
13/Deerhunter - Monomania
14/DIIV - Wait
15/Apneu - My Brain
16/Wavves - Demon To Lean On
17/Nico - These Days
18/Beach Fossils - Calyer
19/Mac DeMarco - Ode To Viceroy
20/The Strokes - Partners In Crime

ORLANDO

Ik was vergeten wat voor een leuk festival Motel Mozaique toch is. Jaga Jazzist, TEEN, Inc., De Speeldoos; er zat op een nogal pover ogende line-up dit jaar in ieder geval geen concert tussen dat tegen viel. Met als absolute klapper Laura Mvula op zaterdagavond in de schouwburg - geluid was niet optimaal, en Can't Live With The World sneuvelde onder tijdsdruk, maar wát een diva! Een ander hoogtepunt vormde de nieuwe Rotterdamse band Orlando, waar een niet geheel onbelangeloze klasgenoot (volgens mij is haar nichtje de zangeres ofzoiets) het een paar maanden geleden al over had gehad. Op de brakke grond van wat in 2015 het Timmerhuis moet zijn geworden (naar een ontwerp van Rem Koolhaas) speelde de band in een opvallend aangename akoestiek drie liedjes van hun naar bloemetjes geurende album The Early Warning Company. Gezellig dat het was! Een archeoloog danste met een architect, en ik vond hun prominente single leuk, maar dit nummer eigenlijk nog beter. Gelukkig hebben we de foto's nog, maar bewegend beeld is jammer genoeg niet te vinden. Dan doen we het maar met een clipje van BNN. N.B. Eerste meisjespopband die ik luister sinds Hospitality. Ook geschikt voor fans van Eefje de Visser.

THE THERMALS

Zou het dan toch nog goed komen met The Thermals? Dat is die band die op haar laatste twee platen in volle vaart trachtte af te stevenen op de commerciële radio - met ruim twintig flutliedjes tot gevolg. De nieuwe nummers die op YouTube te vinden zijn (Desperate Ground schijnt overigens ook al in zijn geheel gelekt te zijn, maar komt officieel pas over twee weken uit op Saddle Creek) klinken echter weer behoorlijk aangenaam in de oren. Tot op het bot afgekloven pseudo-cryptische teksten (gezongen met dat vertrouwde, vette Amerikaanse accent) op een bedje van hoogstens vier akkoorden, lekker door denderende drums, en dit alles tamelijk lo-fi geproduceerd. Ook Hutch Harris' gevoel voor melodrama is zo te zien nog niet helemaal verdwenen. In de clip speelt hij een gewelddadige recidivist die in het bos gekke bekken trekt en het geen ene fuck kan schelen dat zijn kleren vies worden.

MOZES & THE FIRSTBORN

In het voorprogramma van Bettie Serveert maakten ze afgelopen najaar al indruk, en na een overvloed aan goede kritieken tijdens Noorderslag is er een maand geleden een lekker debuut uitgekomen van Mozes & The Firstborn. Natuurlijk niet op Excelsior (hun monopoly op Nederlandse gitaarbands is, om het eufemistisch uit te drukken, zo langzamerhand wel over) maar Top Notch. Commentaar: de naamloze plaat duurt net een paar nummers te lang en mist eigenlijk een echte knaller - het narcistische liefdesliedje I Got Skills doet het weliswaar goed op de radio, maar heeft uiteindelijk toch niet veel meer om het lijf heeft dan een geinige imitatie van Black Lips. Te prijzen: de gouwe strot van Melle Dielesen, en de zeer straffe live-presentaties, tijdens welke charmante Eindhovense achteloosheid (want daar komt de band die ik momenteel bespreek vandaan) op de beste momenten wordt vermenigvuldigd met de ruwe precisie van Nirvana.