JAARLIJSTJE 2010

1. DEERHUNTER - HALCYON DIGEST

Een album dat maar blijft groeien en groeien, net zoals de band in toenemende mate steeds toegankelijker is geworden en een stijl heeft ontplooid van fijn trippende, eerlijke pop.

2. MENOMENA - MINES

Minstens zo goed als het geweldige Friend & Foe; nog altijd het zenuwachtige, slimme betwetertje in de indieklas dat je maar beter kunt omarmen.

3. THE WALKMEN - LISBON

On speed instead of weed. The Strokes moeten met heel wat aan komen zetten willen ze dit overtreffen. Een sober geluid, maar de opwindendste rockplaat in jaren.

4. WOODS - AT ECHO LAKE


Neohippies uit New York en grondleggers van het interessante Woodsist label. Muzikale kruising tussen Neil Young en The Velvet Underground.

5. YEASAYER - ODD BLOOD

Smaken verschillen, maar de meer dansbare Yeasayer viel bij mij goed in de smaak. Een spuuglelijke hoes, misschien. Wél drie fancy videoclips waarvoor kosten noch moeite gespaard zijn.

6. I AM OAK - ON CLAWS

Intieme folkpop van de hoogste plank uit Utrecht. Mooi geproduceerde plaat die het altijd en overal goed doet, behalve in het voorprogramma van Mumford & Sons - dat is een waarschuwing.

7. FOOL'S GOLD - FOOL'S GOLD

Officieel pas dit jaar uit in Europa. Beste crossoverband sinds Manu Chao. Onbegrijpelijk dat uitschieter Surprise Hotel de jaarlijst van 3voor12 niet heeft gehaald.

8. SUFJAN STEVENS - THE AGE OF ADZ

Mijn eerste goede kennismaking met het ambitieuze wonderkind Sufjan. Nogal zware kost door de bombastische elektronica, maar een geweldige songwriter.

9. TITUS ANDRONICUS - THE MONITOR

Punkcollectief rondom Patrick Stickles met pretenties die worden waargemaakt; een conceptplaat over de Amerikaanse burgeroorlog met epische nummers die over de 7 minuten klokken.

10. THE TALLEST MAN ON EARTH - THE WILD HUNT

Hoewel de volgende tournee alweer staat aangekondigd, ben ik nu wel even klaar met deze Zweedse tokkelaar c.q. volksmenner. Desalniettemin een nieuw pak onverwoestbare folksongs naar Amerikaans model.

EERVOLLE VERMELDINGEN 2010

FIELD MUSIC - MEASURE


BETTIE SERVEERT - PHARMACY OF LOVE


VAMPIRE WEEKEND - CONTRA


THE CORAL - BUTTERFLY HOUSE


FANG ISLAND - FANG ISLAND


BALTHAZAR - APPLAUSE


BORN RUFFIANS - SAY IT


MAPS & ATLASES - PERCH PATCHWORK


WOMEN - PUBLIC STRAIN


BATHS - CERULEAN

OWEN PALLETT/ARCADE FIRE

Laat 't maar sneeuwen. Ik had Owen Pallett nooit eerder gehoord, alleen ván gehoord, maar hier krijg ik echt kippenvel van. Sowieso een geweldig nummer natuurlijk, naar mijn idee één van de mooiste van Arcade Fire. Ik moest nadenken over wat ik de vijf beste concerten van het afgelopen jaar vond; dat van hun in Madison Square Garden, opgenomen door Terry Gilliam is toch een van de gebeurtenissen die het afgelopen muziekjaar hebben getekend. No Cars Go werd daar ook gespeeld, maar schittert op YouTube door afwezigheid. Dan maar een versie afkomstig uit de Neon Bible tour.

VARIOUS #56

Nog wat kliekjes, namedropping;

01/The Thermals - I Don't Believe You
02/Lower Dens - Tea Lights
03/Belle & Sebastian - I Want The World To Stop
04/Baths - Animals
05/Magic Kids - Hey Boy
06/The National - Bloodbuzz Ohio
07/The Rural Alberta Advantage - Don't Haunt This Place
08/Reading Rainbow - Always On My Mind
09/Tame Impala - Expectation
10/Shugo Tokumaru - Parachute
11/Best Coast - When I'm With You
12/British Sea Power - Come Wander With Me
13/Codes In The Clouds - Don't Go Awash In This Digital Landscape
14/Pains Of Being Pure At Heart - Heart In Your Heartbreak
15/Hot Chip, Bernard Summer & Hot City - Didn't Know What Love Was
16/Junip - Always
17/Interpol - Lights
18/British Sea Power - Living Is So Easy
19/Phil Selway - By Some Miracle
20/The Go! Team - T.O.R.N.A.D.O.
21/Dom - Impetigo

RICHARD ASHCROFT

Een oudje, want: sommige nummers zijn goed en vergeet je dan opeens een jaar of twee. Des te feestelijker (der herkenning) om ze dan toevallig weer terug te horen! Dames en heren, mocht het nog niet duidelijk zijn, Richard Ashcroft behoort al tien jaar tot de grootste songwriters van onvervalste britpop. Bovendien zwijmel ik in nostalgie van nummers die voor mij zowel mooi als bekend van televisie zijn. Fraaie clip ook, die uitblinkt in suggestieve kracht. De kijker is een voyeur van een ogenschijnlijk onbekommerde maar toch tamelijk eenzame man.

SHUGO TOKUMARU

Inmiddels zijn we ruim een week verder, maar LeGuessWho? zit nog steeds in mijn hoofd. Het is alleen maar gissen naar hoe de voortijdig afgelaste Shugo Tokumaru daar ontvangen zou zijn geweest. Nadien stuitte ik op deze livevideo en ben ik zelf toch een beetje beginnen te twijfelen. Het is maar een clip (?!), maar wel eentje die afbreuk doet aan de muziek. Ik had me deze Japanse Jonsí (immers: even onverstaanbare en iel gezongen sprookjespop) toch heel anders voorgesteld. Door mijn eigen stomheid geslagen betrapte ik mezelf er op dat ik Parachute veel te zoet vind klinken sinds het bewijs is geleverd dat Shugo Tokumaru niet scheel is.