CROCODILES

Sunday is lang niet het leukste nummer op het nieuwe album van Crocodiles. Dat heet No Black Clouds For Dee Dee. Gelukkig compenseert de ouderwets coole video voor de eerste single van Endless Flowers een hoop. Het Amerikaanse vijftal playbackt zelfverzekerd en lijkt zo weggelopen uit Vice Magazine. Bovendien wordt er achter de band lustig op los geprojecteerd en maken bloemetjesmotieven en blote vrouwen bij een kruis de clip compleet. Soms primeert vorm nu eenmaal inhoud. De beelden galmen, zijn gebleekt en korrelig; eigenlijk net als de (weinig originele) indierock zelf. Regisseur: Sam Macon.

I LIKE TRAINS

I Like Trains (iLiKETRAiNS voor fetisjisten) was vroeger een band die geschaard werd onder de noemer postrock. Dat lijkt voltooid verleden tijd nu het nieuwe The Shallows uit is gekomen (hun derde full-length). Zeer goed nieuws, als je het mij vraagt. Niet door de vermeende dood van postrock - daar geloof ik niets van - maar door het feit dat de Engelsen steeds meer in de poprichting opschuiven. Toegegeven; met zware, repetitieve, epische rock heeft The Shallows weinig van doen. Juist dit is een verademing ten opzichte van eerst. Toen droop het pathos er vanaf en liet de band haar luisteraars vaak ellendiger voelen dan goed voor ze was. Een sonische wolf in schaapskleren. Nu is de muziek weliswaar nog steeds somber van toon, maar zit er godzijdank wat meer lucht in de songs, waardoor een en ander veel makkelijker valt te verteren. David Martin is vooral beter gaan zingen. Vergelijkingen met de beheerste bariton van Matt Berninger (The National), of zelfs Dan Bejar (Destroyer) liggen voor de hand, al zijn ook Mogwai en Explosions In The Sky opeens dichterbij dan ooit. Album staat op 3voor12, YouTube houdt het op welgeteld één schamele fanvideo.

EXPLOSIONS IN THE SKY

Toeval bestaat niet, maar ik kan me toch moeilijk voorstellen dat de leden van Explosions In The Sky deze blog lezen. Een jaar geleden berichtte ik over de video van Last Known Surroundings, de toenmalige eerste single van hun meest recente album Take Care en bij mijn weten ook hun eerste officiële clip. Leuk en aardig was die animatie, maar geen grote meerwaarde. De ideale video van Explosions In The Sky, die zou eerder lijken op The Tree Of Life, een film waar ik op dat moment, zoals zovelen die hem net in de bioscoop hadden gezien, behoorlijk van onder de indruk was geraakt. Welnu, de nieuwste video van het Texaanse viertal (voor Postcard From 1952) beantwoordt niet alleen stilistisch, maar ook inhoudelijk aan het magnum opus van Terrence Malick. Schitterende fotografie van een typisch na-oorlogs Amerikaans gezinsleven. Adembenemend, want even natuurlijk als magisch; net als de stemmige postrock zelf. Hier is goed over nagedacht. Geweldige clip!

GRAVENHURST

Gravenhurst heeft net The Ghost In Daylight uit op Warp. Het is alweer de vierde full-length van deze Nick Talbot. Ik koester zijn mooie debuut Flashlight Seasons maar heb verder nooit echt meer naar hem omgekeken. Ten onrechte, vermoed ik. The Ghost In Daylight klinkt op het eerste gehoor wat electronischer, maar gaat in wezen verder waar het na zijn eerste album voor mij ophield. Muziek voor ´s morgens vroeg en ´s avonds laat; om precies te zijn loepzuivere slowcore, prachtig gearrangeerd en met een sterke hint naar Nick Drake en de Britse folk rond de jaren ´70 van vorige eeuw. Dit nummer werd een tijdje geleden al als eerste single uitgebracht en wordt nu bijgestaan door een mooie clip, gelardeerd met beelden uit de filmklassieker Metropolis. Om de een of andere reden, een vaag soort nostalgie, krijg ik weer eens de neiging te zeggen dat ik wijlen Alter8 mis.

YOUTH LAGOON

Wat een goede plaat is Year Of Hibernation toch! Trevor Powers alias Youth Lagoon doet weliswaar veel fout in zijn leven, een album vullen met slechte liedjes is daar niet bij. Bijna elk nummer is raak - in januari wees ik jullie al op de videoclip van July. Natuurlijk zullen de critici zeggen: Bijna elk nummer klinkt hetzelfde. Soit. Ik kan me in ieder geval niet herinneren waar ik voor het laatst zulke kwetsbare en bij de lurven grijpende teenage angst heb gehoord. Youth Lagoon bewijst zich op zijn debuut bovendien als een vaardige singer/songwriter met gevoel voor een pakkende melodie. Om je tegen te zeggen.