PAINT

Wat horen we nou? Pedrum Siadatian, veel beter bekend als gitarist van de Californische band Allah-Las, heeft een soloplaat uitgebracht. PAINT is de naam – zonder kapitalen ben je tegenwoordig immers niets meer. PAINT laat zich voorstaan op het maken van songs die rommelig, onvoltooid en primitief zijn. Aan polijsten heb je zogezegd niets, en elke poging in het proces van musiceren is even betekenisvol. Dus nogmaals: wat horen we nou? In feite liggen de liedjes niet zo ver verwijderd van het moederschip: prettige lo-fi surfrockjingles die het dagelijks leven wat ontspannen. Neem nu het zeer uitgeruste Moldy Man of rustig wiegende True Love (Is Hard To Find). Het verrassend buitenaardse I Don’t Know A Thing wordt zelfs opgesierd door een geinig fluitje. Op die momenten is PAINT schatplichtig aan wijlen Syd Barrett. PAINT is een mooie tussenpaus voor de volgende plaat van Allah-Las. Op 8 december live te bewonderen in Paradiso.

BAWRENCE OF ARALIA

Wie Subroutine Records de laatste tijd volgde wist al van de bloeiende scene in Maastricht, waar altrock (Baby Galaxy, Ghost Bag) en soul (Yin Yin, Bounty Island) op mysterieuze wijze hand in hand gaan. Bawrence of Aralia doen een duit in het zakje met hun indrukwekkende debuut. De acht nummers op Bawredom blinken uit in impressionisme als een kommetje met etherische oliën. Melodieus sterke, dromerige indiepop om je in te verliezen, tot je bij de les wordt geroepen door die typische bezeten ritmes. Het titelnummer is één van de mooiste van het jaar.

VARIOUS #95

01/Tyler, The Creator - See You Again
02/Aquaserge - Tour Du Monde
03/KIEFF - Yr Monkey
04/Maradona - Falcao
05/Franz Ferdinand - Lazy Boy
06/Lithics - Specs
07/Analogue Dear - Rivulets
08/ROGI - Idemo
09/Mattiel - Bye Bye
10/John Elliott - Concerning The Lincoln & Douglas Debates
11/Yorick Van Norden - Days
12/OHMME - Icon
13/Pom Poko - It's A Trap
14/Catbug - Kingfisher
15/Build Buildings - Letter Codes
16/The Dodos - Forum
17/Beginners - September Sunburn
18/Mothers - Pink
19/Locust Fudge - Relativity Check
20/The Screen Show Band - Chicago
21/Katadreuffe - Resignation

SCRAM C BABY

De Amsterdamse veteranen van Excelsior, geformeerd in 1992, brengen hun zevende reguliere album uit. Maar is de illustere band rond John Cees Smit, 8 jaar na hun laatste worp, inmiddels niet ingehaald door zoonlief Willem (Canshaker Pi)? Dat is de hamvraag. Een zo eenduidig mogelijk antwoord? Wel, niet zozeer. Hoogstens zou je de band ervan kunnen betichten niet louter nog te spelen wat doorgaat voor onvervalste indie rock ‘n roll. De plaat opent met twee relatief trage nummers, waarvan het grillige Elephant de meeste indruk maakt. De midtempo song klinkt zowaar als een late dEUS. Smit laat in tekstueel opzicht het achterste van zijn tong zien, en vanaf kant B komt Give Us A Kiss ook muzikaal echt los. Dan worden de liedjes beter, want hier en daar weer fijn uit de bocht schietend – die heerlijke gitaareruptie op Magical Town! Arrested By Love is sowieso een hoogtepunt uit hun oeuvre: bescheiden speelduur, overstuurde lo-fi productie, krachtige powerpopsolo. Doodbloeden zit er vooralsnog niet in.