Het oor wil ook wat - door Max Majorana.

februari 17, 2009

VIDEO: ANTONY & THE JOHNSONS - ANOTHER WORLD



Ik moet eerlijk bekennen dat I Am A Bird Now grotendeels langs mij heen is gegaan. Antony Hegarty maakte me na enkele opmerkelijke interviews en de wederom zeer lovende recensies over zijn laatste album echter toch wel zeer benieuwd. En toen hoorde ik dit Another World, dat overigens eind vorig jaar al is verschenen. In de video komt andermaal Antony's grote liefde voor modern ballet tot uiting - ook het artwork van zowel de gelijknamige EP als The Crying Light, dat portretten bevatte van kunstenares Kazuo Ohno, gaf daar al blijk van. Het resultaat is simpelweg verbluffend. Het vervreemdende, ingetogen karakter van de clip sluit perfect aan bij de sobere arrangementen en melancholie van het nummer. Wie dit onberoerd laat is beslist een flinke jongen.

februari 15, 2009

VIDEO: WAVVES - SO BORED



De laatste tijd schijn ik maar geen genoeg te kunnen krijgen van gammele noisepunk. Zie ook het uit San Diego afkomstige Wavves. Een weinig origineel en/of beklijvend duo, daar ben ik me van bewust. De meeste bewondering oogsten ze eigenlijk juist door zich zo zorgvuldig aan de ongeschreven wetten van het genre te houden. Poppy riedeltje; check! Rammelende productie; check! Een bandnaam die tot de verbeelding spreekt; check! So Bored is het beste nummer van hun tweede abum WaVVVes en een hitje in undergroundkringen. Toch jammer dat het allemaal zo snel gaat vervelen. No Age blijft door hun zin voor het experiment de uitzondering die de regel bevestigt dat de houdbaarheidsdatum van bands als Wavves zeer vlug verstrijkt. Desalniettemin is er op planeet Youtube altijd wel een of andere mafkees die na lang wachten eindelijk een geschikt geluidsfragment weet te vinden om onder zijn favoriete Chinese beeldmateriaal te monteren.

februari 11, 2009

SEMI-PROFESSIONEEL: LOOKALIKES PT. 2





Wegens het nog altijd uitblijven van een degelijke soulseekverbinding en weinig geld op de bank presenteer ik wederom muziek uit de oude doos. Dit zijn duidelijke voorbeelden van nummers die gewoon gemaakt zijn om te draaien tijdens een rustige autorit - al dan niet op een highway door een dor woestijnlandschap in een roestende Pontiac - nochtans doet het uptempo My Favourite Game anders vermoeden. In beide gevallen vullen de bandleden zelf de hoofdrol in en is de clip een schets van een roadtrip waarbij het er alle schijn van heeft dat er allerhande verdovende middelen in het spel zijn. Tenslotte eindigen beide video's tragisch. The Cardigans doen dat zeer expliciet en satirisch, maar Scar Tissue laat nog wat aan de verbeelding over; precies zoals die supercoole gitaarsolo aan het eind. Toch geen onaardig nummer. Het zijn er juist van dit soort waar het de Red Hot Chili Peppers sinds Californication aan ontbreekt. Lekker carpoolen, jongens!

februari 02, 2009

OUD NIEUWS: ANDREW BIRD



Andrew Bird's vorige album Armchair Apocrypha is deze week het juiste album op de juiste plaats. Ik kocht het tweedehands en tegelijk met een Fun Lovin Criminals single. Waar ik die laatste sindsdien veelvuldig draai wanneer ik een jointje opsteek in de achtertuin, kwam deze plaat aanvankelijk op de stapel 'nog te draaien' terecht. Geleidelijk aan overtuigde het me echter van haar schoonheid. Nu probeer ik al een week tevergeefs Andrew Bird's nieuwe Noble Beast in handen te krijgen. Youtube biedt dan enigszins uitkomst. Sinds enige tijd blijken er namelijk opnames van enkele nieuwe nummers rond te zwerven. Deze zijn echter van dermate slechte kwaliteit dat ik besloten heb om die vorige plaat nog eens op te zetten. Een goed idee, al zeg ik het zelf. David Letterman vroeg Bird in 2007 om op te treden in zijn programma en was daar zichtbaar van onder de indruk; de beste man mocht vorige week daarom ook zijn nieuwe single Fitz & Dizzyspells komen spelen. Maar ik ben vooralsnog in de ban van Armchair Apocrypha, een uitstekende plaat om op koude middagen in januari bij op te warmen. Specialiteit van het huis: fluiten en tokkelen. Fijne muziek. Nog een woordje voor de fans van Beirut (die wellicht zullen beweren dat ik hem onderschat): de zangstemmen van Zach Condon en Andrew Bird vertonen nogal wat gelijkenissen.

Blogarchief


zie ook http://www.damusic.be