Het oor wil ook wat - door Max Majorana.

november 30, 2024

JEFF PARKER ETA QUARTET

O, het rauwe, nietsontziende van 2 januari. Van oude mensen, de dingen, die voorbijgaan of gewoon koppig hetzelfde blijven. Toen gitarist Jeff Parker (ook bekend van postrockgroep Tortoise) en zijn band op 2 januari 2023 het podium van de Enfield Tennis Academy betraden voor één van hun wekelijkse concerten aldaar, wist nog niemand dat de tent in Los Angeles het volgende kalenderjaar niet zou gaan halen. Des te fortuinlijker is het dat deze liveshow bewaard is gebleven. 

Het kwartet (Josh Johnson op altsax, Anna Butters op bas, Jay Bellerose op drums) schotelt de luisteraar vier lange stukken voor van elk zo'n twintig minuten. Na het wat lomp startende Freakadelic gaat het naar het mooi zwierige Late Autumn, wat bijna klinkt als een echo naar de nederige composities op Parkers solo-album Forfolks. Zijn band helpt hem het nummer uit te bouwen naar een gelaagde, vierdimensionale constructie. Easy Way Out is een licht psychedelisch nummer waarop de bas wiegt en de drums graven, als een archeoloog op zoek naar een eeuwenoude vondst. Afsluiten doet de groep met de verrassende dub van Chrome Dome, waarop Johnson nog even goed los mag gaan.

Een zalige momentopname van de juiste groep op de juiste plek in het juiste moment, en dan die ene noot - was dat niet waar jazz in wezen om draait? 


oktober 28, 2024

FIEVEL IS GLAUQUE

 


Fievel is Glauque is geen woordgrapje; het slaat op tekenfilmfiguur Fievel (de verdwaalde Russisch-joodse muis uit An American Tail) en die is gewoon een beetje glauque, zoals de Fransen het midden tussen blauw en grijs noemen. Het betreft hier het duo Marie Clément en Zach Philips, die zich respectievelijk in Brussel en New York bevinden maar toch de kans hebben gezien samen een intrigerend, zachtmoedig en verfijnd popalbum te maken waarop niet alleen de talen verhaspeld worden, maar ook genres vervagen. Het duo verzamelde een aantal voortreffelijke musici om zich heen die zowel met jazz, kamermuziek en psych uit de voeten kunnen: we horen altsaxofoon, contrabas, dwarsfluit en diverse gitaren en toetsen voorbij komen. Ten opzichte van hun vorige platen, die soms wel erg schetsmatig waren, is het songmateriaal op Rong Weickness (wél een woordgrapje, lijkt me) beter uitgewerkt. Na een paar luisterbeurten blinken liedjes als Eternal Irises en Love Weapon als juwelen. Voor fans van Jockstrap, Stereolab en - wie kent ze nog? - Bauer. 

oktober 23, 2024

HANG YOUTH

 


Het kapitalisme leeft nog, dus hoog tijd voor de anarchistische poppunkband Hang Youth zich na hun jarenlange wervelstorm langs Nederlandse club- en festivalpodia weer te melden. Mooi! De 12 nummers op Er Is Hoop zijn langer geworden en krijgen soms een likje synth mee. Dat is even wennen in vergelijking met de ultrakorte strijkerbommen van eerst. De ideologische veren van Hang Youth slaan gelukkig echter nog ferm op en neer en keiharde hooks zijn er in overvloed - maar nu dus óók ineens door een sexy saxofoon in een liedje over twijfel. Opvallend is dat er überhaupt meer spot in de teksten van Abel van Gijlswijk lijkt geslopen, ook in die over hemzelf lijken te gaan, zoals Een Haar en Geef Mij Je Liefde. Maakte IJsland, zijn rapformatie met Sef, misschien de meest agressieve en trefzekere punkplaat van 2024, daar is de hernieuwde Hang Youth bovenal een knap staaltje boze introspectie en broodnodige zelfrelativering. 'En toch sta ik hier nog / met hopen niet gestopt / maar 't scheelt een haar.'    

september 10, 2024

DUMMY


De debuutplaat van het uit Los Angeles afkomstige Dummy (Mandatory Enjoyment uit 2021, een titel die al dan niet een toespeling was op onze destijds schoongeveegde agenda's) was er al eentje om de oren voor te spitsen. Opvolger Free Energy kristalliseert het krautgeluid nog wat verder uit zonder aan popgevoel in te boeten. De band is met name elektronischer gaan klinken, als de liefdesbaby van Slowdive en Stereolab. Hoogtepunten: de fijne uptempo coda van Blue Dada en de schitterende instrumental Godspin. Dit najaar op tour langs de kleine zalen.


september 07, 2024

MASAYOSHI FUJITA

Voor componist en vibrafonist Masayoshi Fujita is de natuur altijd een inspiratie voor zijn muziek, en net als op Bird Ambience staan ook op Migratory onze gevleugelde vrienden centraal. De aardse wijze waarop hij elektronica, slagwerk en rietblazers tot een amalgaam weet om te smeden dwingt respect af; het is organische muziek die zich net zo goed laat smaken door jazzcats, synthnerds als percussionisten. En dan maakt Moor Mother ook nog eens een glansrijke cameo op het nummer Our Mother's Lights. 

juli 27, 2024

LA LOM

Het klinkt te mooi om waar te zijn; jezelf maandenlang vijf avonden per week het schompes spelen in een hotelbar in Hollywood en twee jaar later mee op tour als voorprogramma van Vampire Weekend. Los Angeles League of Musicians, een trio met flair, is een ware sensatie én traktatie. Het debuutalbum blaast de authentieke Zuid-Amerikaanse genres cumbia en bolero nieuw leven in.  Volgend jaar in een volle Lima op Lowlands? Het moet gek lopen wil dat mislukken. 

UMBERTO

Voor wie op landerige zomerdagen nog wel wat fijne ambient gebruiken kan, brengt Thrill Jockey de nieuwe plaat van Matt Hill (artiestennaam: Umberto) uit. Hill is een meester in het uitdrukken van diepte en emotie met minimale sonische middelen, wat hem een veelgevraagd componist van filmscores maakt in thuisstad Los Angeles. Vaak is een enkel pianoakkoord of fladderende gitaar al genoeg om je als luisteraar in verrukking te brengen, zoals in het melancholische, warmbloedige Empty Shell. 

juli 16, 2024

FOLK IMPLOSION

Sebadoh en Dinosaur Jr. zijn sinds de jaren '90 geleidelijk aan stijlvol oud geworden, maar er was ook nog die andere band van Lou Barlow; The Folk Implosion. John Davis (drums) bleek een hele tijd zoek, maar heeft zich weer gemeld en dus wordt de penvriendenband met Walk Thru Me, het eerste album van het duo sinds de millenniumwissel, nu echt nieuw leven ingeblazen. Dat komt uiteraard gelegen, want voor efficiënte, pretentieloze gitaarpop blijft er altijd een plekje vrij.

VARIOUS #117

01/Artvark Saxophone Quartet & Claron McFadden - Who Are You?
02/Daryll-Ann - A Note About Time
03/Richard Hawley - Prism In Jeans
04/Folk Implosion - OK To Disconnect
05/Vampire Weekend - Ice Cream Piano
06/MK.gee - Alesis
07/Wilco - Annihilation
08/John Lamers - Boter Bij De Vis
09/Billie Eilish - L'Amour De Ma Vie
10/BANGS - Run
11/upsammy & HIIIT - Embrytone
12/Jesus Christ Superstar's Everything's Allright '73
13/Françoise Hardy - Tous Les Garçonnes Et Les Filles
14/Men I Trust - Billie Toppy
15/Pom Poko - Growing Story
16/Abel & Sef - IJsland
17/Guided By Voices - Serene King 
18/Melissa Carper - Lucky Five
19/MOURN - Could Be Friends
20/Angie McMahon - Letting Go
21/Slowdive - The Slab
22/Trico - Eastern Roads

mei 31, 2024

ERIC CHENAUX TRIO

 



Eric Chenaux is onder liefhebbers van het geprezen Canadese indie platenlabel Constellation reeds bekend; hij was jarenlang een spil in de alternatieve scene van Montréal. Ondertussen woont de gitarist al enige tijd in het zuidwesten van Frankrijk en onder zijn eigen naam brengt hij nu een ronduit zalige moderne jazzplaat uit die wel eens aan zou kunnen slaan bij een groter publiek. Chenaux' warmbloedige stem doet Chet Baker in slowmotion weer terug opstijgen naar zijn Amsterdamse vensterbank. Impressionistisch gitaarspel, een likje Wurlitzer en (elektronische) percussie doen de rest. Zwierig voor op een zwoele zomeravond.

mei 04, 2024

PENNY ARCADE


James Hoare is een begenadigd songschrijver - maar dat hoeft niet in de krant. Mocht zijn naam je niet onmiddelijk iets zeggen, dan doen de aliassen waaronder hij de laatste 15 jaar muziek uitbracht (Veronica Falls, The Proper Ornaments, Ultimate Painting) wellicht een belletje rinkelen. Hoare's nieuwste vehikel heet Penny Arcade en debuutplaat Backwater Collage vormt een tussentijds hoogtepunt binnen zijn oeuvre. Voor het eerst schreef hij de muziek op eigen houtje; sowieso zijn eerste liedjes sinds 'ie het drukke Londen terug inruilde voor zijn geboortestreek Devon in het Engelse zuidwesten. De elf tracks ontvouwen stuk voor stuk pure, dromerige melodieën zonder opsmuk, waarbij Hoare's melancholische stem slechts sporadisch wordt onderbroken door een onderkoelde gitaarsolo of minimale keyboardpartij - die laatste overigens van de hand van Max Claps, zijn oude maatje bij The Proper Ornaments. Op het mooiste liedje, Dear John, helpt Nathalia Bruno met warme achtergrondvocalen. Backwater Collage is een voortreffelijk gitaarpopalbum in haar nostalgische, trefzekere soberheid.


april 26, 2024

CORRIDOR

Corridor vergrootte in 2019 haar populariteit met derde album Juniore - de allereerste Franstalige plaat ooit door Sub Pop uitgegeven. Waar de indierockband uit Montreál voor de totstandkoming van dat album laveerde tussen gezonde spanning en haastige spoed, heeft het voor opvolger Mimi bewust meer tijd genomen. De geraamtes van songs werden in 2020 gezamenlijk gecreëerd in een vakantiehuisje, waarna ze jarenlang over en weer gestuurd werden en digitaal rijpten. Ook letterlijk; het zestal dwong zichzelf anders te werk te gaan en vooral op synths te componeren. Niet dat de gitaren op deze 8 nummers helemaal verdwenen zijn, maar een rijk, kwikzilverachtig geluid levert het zeker op en de invloed van een groep als Deerhunter (en toe, ook wat Rolling Blackouts Coastal Fever) is evident. Hoogtepunten? Het springerige, licht psychedelische Jump Cut, en het ontwapenend schone Mourir Demain, over hoe sterfelijkheid steeds alledaagser wordt zodra je kinderen krijgt. Een niet te onderschatten band!


maart 24, 2024

ANOTHER SKY


Het was Another Sky, de rockband rond zangeres Catrin Vincent, al duidelijk menens op hun weidse debuut I Slept On The Floor uit medio 2020. Beach Day is een zo mogelijk nog ambitieuzer poging om de frustratie en woede van de hedendaagse kosmopoliet klank te geven. Om er maar een oud cliché in te gooien; voor deze moeilijke tweede is Beach Day een ronduit bedrieglijke titel. Ga maar na: je kunt tijdens de eerste covid-zomer amper optreden, en een jaar later staat je opnamestudio annex repetitieruimte ineens onder water. De band verhult de frustratie en woede over de valse start allesbehalve, wat resulteert in nog puntiger, emotioneel gedreven songs. De opvallend androgyne falset van Vincent, flink vooraan in de mix, blijft het ankerpunt. Maar ook muzikaal zijn de 13 liedjes, die nergens boven de vier minuten klokken en de pompeuze riffs niet schuwen, de moeite waard. Voor fans van The Music (wie kent ze nog?), Mew, en de oude Radiohead. Hoogtepunten: Burn The Way, Psychopath, Death Of The Author.

maart 23, 2024

VARIOUS #116

01/Cardinals - Roseland
02/Lana Del Rey - Cherry
03/DIIV - Brown Paper Bag
04/Cocktail Trio - Wie Heeft De Sleutel Van De Jukebox Gezien?
05/Finom - Haircut
06/Mina - Se Mi Compri Un Gelato
07/Immediate Proximity - Apocalyptic Techno Cult
08/Circus Treurdier - Goddank
09/Nervous Conditions - The President
10/Whispering Sons - The Talker
11/Rope - Neon Glow
12/Marco Reynders - Liefste, Ik Heb Aids
13/Teddy's Hit - Rooster In The Haze
14/Cloud Nothings - Final Summer
15/Bodega - Tarkovski
16/Adrianne Lenker - Ruined
17/Cigarettes After Sex - Motion Picture Soundtrack
18/Vampire Weekend - Capricorn
19/Feeble Little Horse - Steamroller
20/Bolis Pupul - Cosmic Rendez-Vous

maart 20, 2024

REAL FARMER

 

Real Farmer maakte de afgelopen jaren al furore in het noorden des lands, maar de Groningse punkband gaat mogelijk nog hogere ogen gooien nu het debuutalbum niet op Subroutine verschijnt, maar op Strap Originals, het label van Peter Doherty. Dat die zijn zegen uitsprak is logisch; hun razende, onbesuisde liedjes bedwelmen je zoals Pixies in hun jonge jaren deden. ‘Maximum living on a minimum wage’, zo luidt het motto van de band. Kenners weten dan genoeg.

februari 21, 2024

OMNI



Postpunk is alomtegenwoordig, maar de ene band is de andere niet. Er is goed nieuws voor puriteinen, want Omni is terug. Waar voorganger Networker (uit 2019 alweer) nogal zwalkte en soms ronduit ongeïnspireerd klonk, daar is het drietal op hun vierde album Souvenir weer op haar best; een stortvloed aan hooks, staccato ritmes en postpunkschwüng. Dat de band uit Atlanta de mosterd haalt bij bands als Television, Wire en Gang Of Four is onmiskenbaar. Het is echter volledig hun eigen verdienste dat ze dit klassieke geluid geloofwaardig de 21e eeuw in teleporteren. Bassist Philip Frobos zingt niet meer zó droog, drummer Chris Yonke , inmiddels volwaardig lid, voegt een flink shot adrenaline toe, waardoor stille kracht Frankie Boyles (voorheen Deerhunter en Lotus Plaza) zich volledig kan richten op datgene waar hij zo goed in is – dat wil zeggen, de een na de andere sexy gitaarlick op de luisteraar afvuren. Zo gejaagd als de band op de single International Waters klinkt, klonk ze niet eerder.



januari 27, 2024

JOHAN


Bestaat er een Nederlandse band die de roerloze tijd zo goed weet te vangen als Johan? Bijna zes jaar na de laatste worp komt de groep van Jacco de Greeuw nu, in hartje winter, met The Great Vacation op de proppen. Je kunt het een tweede comeback noemen. een album dat handelt over landerigheid en nostalgie naar een jeugd waarin stilstand nog niet de negatieve connotatie had van lethargie en tijdverspilling, maar slechts wees op eindeloze dagen zonder ook maar het kleinste wolkje aan de lucht – complimenten voor de prachtige hoes, trouwens.

Hold The Line, A Thought, We Ride; het zijn stuk voor stuk ambachtelijke, prettig onnadrukkelijke songs die in het collectieve onderbewustzijn misschien al wel decennia rondzingen. Songs die weliswaar allerminst vernieuwend zijn, maar des te vertrouwder klinken. De Greeuw schreef zijn liedjes tijdens de coronalockdowns, een periode waarin er veel – en tegelijkertijd zo goed als niets – gebeurde.


Die ambiguïteit komt veelvuldig terug in de songteksten. Tijdens het zonnige So It Goes zingt hij over zorgeloze “joy and peace of mind and fun”, om in het titelnummer sinister te verzuchten “It really was a great vacation, now we're going home”. Moeten we bang zijn voor de sleur of het levenslange juist omarmen? The Great Vacation is Johan in vorm; De Greeuw lijkt het patent te bezitten op zachtaardige gitaarpop waarin de existentiële twijfel verborgen zit in een zandkasteel. Zijn beste sinds Pergola!

januari 16, 2024

JOCKSTRAP

 


Jockstrap, het elektronische duo van Georgia Ellery en Taylor Skye, bracht vorig jaar met I Love You Jennifer B een even merkwaardige als magistrale debuutplaat uit. Hun songs zijn een verzameling caleidoscopen die je alle hoeken van de kamer laten zien; alsof er vier bluetoothspeakers staan die tegelijkertijd Massive Attack, Madonna, Air en Deerhoof afspelen. Vlak voor een nieuwe serie optredens in Europa (o.a. Amsterdam, Brussel en Kortrijk in november) brengt de band nu I<3UQTINVU uit, een verzameling met alternate takes en remixes in de meest doordravende zin van het woord. De begeerlijke stem van Ellery is wat naar de achtergrond geschoven, maar de plaat bewijst zich vooral als een nieuwe demonstratie van Skye’s skills als producer. Beetje jammer dat de swingende clubversie van I Want Another Affair de plaat niet heeft gehaald, maar het mag de pret niet drukken.  I<3UQTINVU is een stuiterbal voor de shufflegeneratie en avontuurlijke popliefhebber – en ook een prima ingang voor wie het debuut gemist heeft.

januari 05, 2024

VARIOUS #115

01/Yves Tumor - Echolalia
02/Lupa Gang Gang - Candy
03/Sofia Kourtesis - Hable Con Ella
04/H. Hawkline - Empty Room
05/Brian Dunne - It's A Miracle
06/Guided By Voices - Alone, Stinking & Unafraid
07/Irreversible Entanglements - Protect Yr Light
08/Wim De Bie - De Fluiten Van Ver Weg
09/Gotu Jim, Nelcon & Zeldzame - LINDA.meiden
10/Brigitte Bardot - La Madrague
11/Water From Your Eyes - Barley
12/The Brums - Pastels
13/Rosa Butsi - Cesar
14/Broeder Dieleman - Toe Leo
15/Cleo Sol - There Will Be No Crying
16/NABOU - You Know
17/Het Zesde Metaal - Het Langste Jaar
18/Big Thief - Vampire Empire
19/Chantal - Philippe, Philippe
20/River Whyless - The Feeling Of Freedom
21/Richard Hawley - Born Under A Bad Sign

VARIOUS #114

01/The Homesick - Millimetric
02/Okay Kaya - Mother Nature's Bitch
03/Star Club West - Koeken In De Kern
04/Beige Banquet - Animals
05/Blur - The Narcissist
06/Viagra Boys - Sports
07/dEUS - Simple Pleasures
08/Alba Armengou - Luna
09/Benjamin Herman & Remco Campert - Lamento
10/Bombay Bicycle Club - Turn The World On
11/Sef - Land Dat Niet Bestaat
12/Alex Lahey - You'll Never Get Your Money Back
13/Sparklehorse - I Fucked It Up
14/Glintshake -Недолж
15/Mansfield.tya - Ni Morte Ni Connue
16/Nathan Micay - It's Recess Everywhere
17/Warhaus - Control
18/Philip Glass - Mad Rush
19/The Clientele - Through The Roses
20/Dirty Projectors & Björk - On And Ever Onwards


januari 04, 2024

CLEO SOL

 



Maar natuurlijk: amper drie weken na Heaven komt Cleo Sol (tevens bekend als vocaliste bij het baanbrekende SAULT) doodleuk met nóg een album op de proppen. Zo grillig als de regelmaat van haar output is, zo behaaglijk zijn de songs weer op deze vierde soloplaat. Oerdegelijke soulliedjes waar je maar beter een voorraadje van kunt hebben. Sol kruid ze af met een streepje R&B en vleugje jazz (Desire) of een fijne snuf gospel (Lost Angel).

januari 02, 2024

O.

O. is een uit baritonsax en drums bestaand muzikaal duo, bekend uit de Londense slipstream van black midi, The Windmill, Speedy Wunderground en co. Voor menigeen zal dat de nieuwsgierigheid al voldoende geprikkeld hebben. Aan de rest: voor wie het er op de dansvloer al eens experimenteler aan toe mag gaan en/of houdt van een fikse portie knotsgekke dub en no wave: beste debuut-EP van 2023!

Blogarchief


zie ook http://www.damusic.be