Domino Records (12 januari 2009)
Het nieuwe album van Animal Collective is een plaat waar velen, waaronder ondergetekende, naar hebben uitgekeken en mag zich de eerste grote release van het jaar noemen. Die release werd voorafgegaan door enkele relletjes. Zo verscheen er eind december een oproep op internet om Merriweather Post Pavilion voortijdig te laten lekken. Iemand had ingebroken op het emailadres van bandlid Geologist, zo bleek later. Ook de hoes, een tamelijk psychedelische optische illusie, was voorafgaand aan de datum van verschijning, en nu nog altijd, een punt van discussie op diverse blogs. Animal Collective is nooit een eenvoudige band geweest. Daar gaat nu eenmaal een bepaald verwachtingspatroon mee gepaard.
De groep hanteert zo haar eigen methodes. Allereerst ligt de bezetting van de band niet vast. Gitarist Deakin ontbreekt al sinds het laatste album Strawberry Jam, en ieder kalenderjaar schieten er wel enkele zijprojecten uit de grond (waarvan Person Pitch, het bejubelde album van drummer Panda Bear dat hij opnam na zijn verhuizing naar Lissabon, het meest bekende is). Het beste voorbeeld van hun onorthodoxe werkwijze is waarschijnlijk toch de ongebruikelijke routine van de band. Hun concerten zijn allesbehalve het zogenaamde feest der herkenning (toch een ongeschreven wet in de popcultuur), maar dienen meestal als graadmeter voor nieuw materiaal. Enige vorm van improvisatie wordt daarbij niet geschuwd en een half jaar later verschijnt dan het resultaat, waarna een uitgebreide tour ter promotie van het nieuwe album uitblijft. Er zijn weinig andere bands die op die manier opereren. Tijdens shows in het verleden heeft dit nogal eens tot verontwaardiging en teleurstelling op de gezichten van bezoekers geleid. Tenslotte is de muziek - ook niet onbelangrijk - niet echt toegankelijk voor een groot publiek. En toch ontvangt Animal Collective al jaren haast louter lovende reacties van zowel pers als publiek. Hoe is dat eigenlijk mogelijk?
Liefhebbers prijzen met name hun onophoudelijke vernieuwingsdrang. Daar valt iets voor te zeggen. De band verveelt zich klaarblijkelijk nogal snel, iets wat blijkt uit hun discografie: onder de naam Animal Collective werd sinds de milleniumwisseling een totaal van maar liefst 9 albums en EP's uitgebracht, die nagenoeg allemaal van hoge kwaliteit worden bevonden, maar toch behoorlijk van elkaar verschillen. De constante factor is hun typische sound, gekenmerkt door een kinderlijk enthousiasme. De groep krijgt het voor elkaar om iedere keer weer even euforisch te klinken; als het ware een baby die enthousiast de eerste woordjes leert.
Merriweather Post Pavilion is niet anders. Animal Collective maakt duidelijk muziek voor het plezier, en weet zichzelf bovendien te manifesteren als band die er toe doet. Dat staat in zijn geheel los van het feit of jij en ik de muziek nu wel of niet zouden kunnen waarderen. Brothersport trakteert op prachtige klanken, mits je je concentratie kunt behouden. Lion In A Coma is ook zo een nummer waarvoor je 'in de stemming moet zijn' - heerlijk. My Girls, onmiskenbaar het beste nummer van het album, zou #1 genoteerd zijn in de lijst met muziek om op te dansen wanneer je alleen thuis bent. En Summertime Clothes is dan weer het nummer dat de eeuwige vergelijking met Beach Boys geoorloofd maakt; het sluit aan op het relatief toegankelijke Strawberry Jam.
Om een lang verhaal kort te maken: Merriweather Post Pavilion is een goede plaat en de aandacht zeker waard. Ik ben het persoonlijk niet eens met de opvatting dat de albums van Animal Collective steeds toegankelijker worden. Integendeel, de leek zal meer bevrediging halen uit Sung Tongs of Feels, die dankzij geweldige singles inmiddels een cultstatus verworven hebben, of het ondergewaardeerde Strawberry Jam. Merriweather bewijst echter iedere keer dat ik hem draai opnieuw dat Animal Colelctive een van de beste bands is van de laatste tijd. Weliswaar muziek die moeite kost, maar het toch zeker in zich heeft om door te stomen naar een breder publiek dan enkel maar dat selecte groepje liefhebbers dat de Blijde Boodschap nu van de daken schreeuwt. Alle achterdochtige ontkenners van de hype hebben het ditmaal bij het verkeerde eind.
Door de massale vraag liep de distributie wat vertraging op, maar tegen het eind van januari is dit pareltje ook in Bergen op Zoom te verkrijgen. Live te zien in Paradiso op 17 maart.
http://www.myspace.com/animalcollectivetheband
http://www.myanimalhome.net/
Geen opmerkingen:
Een reactie posten