EERVOLLE VERMELDINGEN 2012

Was 2012 nu zo een goed popjaar? Niet echt. Ten eerste vielen veel platen waar ik tamelijk reikhalzend naar uit had gekeken me uiteindelijk tegen. Maar weinig albums overtuigden bovendien pas na meerdere keren luisteren; er hebben al eens meer groeiplaten in mijn lijstje gestaan. Niet dat dit per se iets zegt over kwaliteit, er bestaat uiteraard ook nog iets als de magie van liefde op het eerste gehoor, maar ik vermoed desalniettemin dat de levensvatbaarheid van mijn jaarlijst, het tijdloze vermogen van albums die niet alleen een jaar omvatten maar een langere periode kunnen markeren, in 2012 afsteekt ten opzichte van pakweg 2010. Wat daar indirect ook op wijst: relatief weinig enthousiaste debutanten. Het mag gezegd worden. Een paar positieve punten dan, als tegenwicht: de geweldige wederopstanding van het onvergelijkbare Guided By Voices, twee heerlijke nieuwe nummers van Blur, en de verdiende aandacht van zowel pers als publiek voor Lower Dens. En dan nu nog wat eervolle vermeldingen in beeld en geluid.


Moss - Ornaments (Excelsior)
Door de nieuwe plaat van Moss ben ik lid geworden van Excelsior; een experiment, en dat was ik dit jaar in totaal een maand of 7. Ik heb een maand geleden opgezegd omdat het al met al behoorlijk tegenviel - Meindert Talma was leuk, maar aan Triggerfinger, Tommigun of de draak van een nieuwste Anne Soldaat heb je gewoon niks. Ik was sowieso al veel te laat om Ornaments nog thuis te krijgen, dus heb ik uiteindelijk mijn vriend JW de LP gegeven en er zelf de gratis jewelcase uit gevist. Goed, mooie opvolger van doorbraak Never Be Scared/Don't Be A Hero, heldere sound, en met het wervelende Spellbound bewijzen Dorleijn en co. andermaal wat voor onvervalste hits ze wel niet op hun repertoire hebben staan. Duidelijk een van de betere bands die er anno 2012 in dit land rondlopen.


Grizzly Bear - Shields (Warp)
Helaas, toch een typisch gevalletje van net-niet. Ik sprak hier eerder mijn hoop uit dat Shields het dan maar zou moeten gaan worden, die Grote Plaat van 2012. De hoop bleek ijdel, want net als hun vorige Veckatimest komt het er bij Grizzly Bear wat mij betreft altijd op neer dat het een getalenteerde band is wiens platen je heel graag heel goed wilt vinden, maar welke je in werkelijkheid nauwelijks draait. Het is bewonderenswaardig wat ze doen, maar in feite, zo zou je kunnen redeneren, graven ze met majestueuze  singles als Yet Again (of Two Weeks, of Knife) hun eigen graf; waarom een hele plaat uitzitten als er zoiets bestaat als een repeatknop? Ohja, mooiste clip van het jaar!


Spinvis - Tot Ziens, Justine Keller (Excelsior)
Ik gun Spinvis heus zijn comeback na vele tenenkrommende jaren sinds zijn unieke debuut van een decennium terug. Erik de Jong heeft nu eindelijk een solide band om zich heen en het conceptueel sterke Tot Ziens bevat enkele van zijn beste nummers to date. Om onduidelijke redenen niet opgenomen in mijn eindlijst.


Dr. Dog - Wild Race (ANTI-)
In meerdere opzichten een aparte uitgave. Allereerst omdat de EP, die vijf nummers telt, op Record Store Day verscheen als 12-inch, waardoor ik kan fluiten naar een exemplaar op het door mij zo geliefde CD-formaat. Ten tweede omdat het hier feitelijk een verzameling restjes betreft uit het opnameproces van het vorige album Be The Void - de eigenlijke titelsong is hier het openingsnummer, en zet meteen de toon. De band uit Philadelphia is in vorm, hun beatlesque indiepop even onweerstaanbaar als op succesplaten Easy Beat en Fate. Hopelijk nog tot in de oneindigheid integraal en gratis te streamen via YouTube.


Menomena - Moms (Barsuk Records)
Hun gevoel voor humor is met het vertrek van multi-instrumentalist Brent Knopf gelukkig niet verdwenen. Wie van videoclips een ouderwets gezellig verkleedfeestje maakt, heeft duidelijk nog plezier in het leven. De twee overige kernleden maken er het beste van, en hoewel de plaat me niet zo overdondert als de drie voorgangers dat deden, is Menomena nog altijd een van de spannendste en sympathiekste groepen in het indiecircuit.