De huidige postpunkscene in Londen is een brede speeltuin: van de parlando-gekte van Dry Cleaning tot de jazzy uitwaaieringen van Squid. Moreish Idols laveert op hun debuutalbum All In The Game (geproduceerd door de enige echte Dan Carey) tussen strakke, ritmische precisie en losse, experimentele wendingen. Daarmee toont ze zich vooral een adept van Radiohead.
Openingstrack Ambergrin bouwt langzaam op en roept een aangename melancholische sfeer op, die vervolgens vakkundig de nek wordt omgedraaid door de energieke beat van Railway. "She knows from this line, there ain't no going back", rapt Jude Lilly; onbewust vat hij er de heropleving van postpunk treffend mee samen. We horen trouwens opvallend vaak een akoestische gitaar, zoals ook op Pale Blue Dot, het lied dat als logische single vooruit werd geschoven.
Een veelbelovend debuut? Zeker. Maar je hoopt dat ze bij de volgende worp écht losgaan. In weerwil van de titel voelt het alsof Moreish Idols nog niet alles op het spel durft te zetten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten