Donderdag ben ik weer eens in mn eentje naar een concert geweest. Ik had 2 kaartjes gewonnen, maar ieder die ik vroeg mee te gaan had al iets anders te doen. Dus ging ik met de trein naar Brussel. Het korte stukje lopen tussen CS en AB is altijd een lust voor het oog. Ik kende alleen de laatste plaat 'You & Me' van The Walkmen, maar ze hebben me live goed weten in te palmen. Ik zou ze als volgt omschrijven: vertrek vanaf Interpol. Vervang Carlos D. door een minder begaafde bassist. Meer toetsen. Sporadisch een trombone. Paul Banks verwisselen we met een kruising tussen (de melodielijnen van) Julian Casablancas en (het geschreeuw van) die gast van The Music. Wildere drums. Kortom, de klankkleur van Interpol is eigenlijk de enige overeenkomst die min of meer stand houdt. Over het algemeen is het vooral aan de drummer en de zanger te danken dat The Walkmen een stuk feller en eigenwijzer klinken, zonder de beheersing te verliezen. Denk ook aan garagerock รก la Velvet Underground of Pixies. Ik kan ze zeker aanbevelen. Een reactie op onderstaand nummer, overigens afkomstig van een album van een paar jaar geleden: The Strokes on speed instead of weed. Oordeel zelf, maar niet te snel!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten