The Bronx bracht tot op heden drie albums uit die bol stonden van ontwrichtende riffs, venijnige schreeuwpartijen en energiek slagwerk - je kent dat wel. Sinds hun debuut in 2003, zijn er in thuishaven Los Angeles heel wat eigenzinnige bands opgedoken. Zo brachten vorig jaar No Age en Abe Vigoda veelbelovende debuutplaten uit. Onder het weinig verhullende pseudoniem 'Mariachi El Bronx' lijkt de band nu te willen proberen hun stadsgenoten een stap voor te zijn. Het is een twijfelachtige poging.
Het idee om eens iets nieuws te proberen kwam toen The Bronx enkele jaren geleden werd uitgenodigd om op te treden in een televisie-uitzending. Rebels als de groep is, had ze geen zin om een flauwe akoestische uitvoering van één van haar nummers ten gehore te brengen. Daar valt iets voor te zeggen. Bij wijze van alternatief werden enkele muzikale vrienden (leden uit onder andere Los Lobos, Mad Caddies en Beasty Boys) opgetrommeld om een nieuw project te beginnen dat een radicaal andere koers zou gaan varen. Want hoewel de band het zelf probeert te ontkrachten door in de bio te stellen dat 'Mariachi (...) every bit as much of a soundtrack to southern California as punk' is, ligt deze overeenkomst voor alle luisteraars van buiten de Sunny State toch wat minder voor de hand.
Hoe dan ook, wanneer we na deze voorbeschouwing uiteindelijk op play drukken, klinkt dat wat we te horen krijgen beslist niet onaardig. Een handvol deuntjes nestelt zich zelfs al direct in ons hoofd. Daaronder valt bijvoorbeeld het openingsnummer Cell Mates, dat met een onweerstaanbaar vrolijke trompetmelodie gelijk goed van start gaat. Ook Silver or Lead, met zijn swingende percussie buitengewoon dansbaar (voor gevorderden), is de moeite waard. En vooruit, zelfs een gezapig walsje als Despretador kan best op zijn tijd.
Kortom, dit verdient een prijs voor originaliteit. Vooral Matt Caughtran levert, in vergelijking met eerder werk van de band, een opmerkelijke prestatie door zich te ontpoppen tot een veelzijdig vocalist. Het is alleen jammer dat de liedjes, hoe authentiek ze ook mogen klinken, op den duur toch wat gaan vervelen.
Toegegeven, we zijn wellicht niet bekend genoeg met het genre om hier een beredeneerd oordeel over te vellen. Toch lijkt Mariachi El Bronx ons een band die tussen wal en schip valt; enerzijds zullen ze waarschijnlijk bij veel fans weinig potten breken, anderzijds is er een geringe kans dat het album opvallend genoeg is om in het circuit terecht te komen waar men dit wél op waarde weet te schatten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten