HOT CHIP

Pitchfork zond afgelopen weekend online haar festival in Chicago uit. Ik heb wat streams bekeken, en dat waren vooral dingen die ik al min of meer kende - al moet ik vanaf nu misschien toch eens wat serieuzere aandacht aan Dirty Projectors gaan besteden, want Swing Lo Magellan maakt me steeds nieuwsgieriger. Hoe dan ook: Hot Chip maakte de meeste indruk. Een band waarvan ik weliswaar al jaren drie albums in de kast heb staan, maar die me op een of andere manier ineens opnieuw wisten te grijpen. Ik realiseerde me wat een geweldige, onverwoestbare nummers Boy From School, Hold On, en One Life Stand toch eigenlijk zijn. De kunst om mensen van nature te laten bewegen, met goede, verleidelijke liedjes in plaats van lompe en aanwezige beats; ongeëvenaard. Het nieuwste album In Our Heads kwam vorige maand uit bij Domino en niet meer bij DFA, maar staat ironisch genoeg juist weer vol met floorfillers. Die doen echter sterk denken aan de jaren ´90, dus dan is wat mij betreft alles weer koek en ei. Night & Day mag dan de onbetwistbare single van het gezelschap zijn, Flutes is een stuk spannender.