LOW

De groep rond het mormoonse echtpaar Alan Sparhawk en Mimi Parker heeft een nieuw album uit en liefhebbbers weten dan hoe laat het is: tijd om de kerk na de zondagse ochtendmis weer te verlaten. Op Ones & Sixes, hun elfde lanspeler alweer, veranderen de grondleggers van het slowcoregenre amper iets aan hun minimale geluid, dat al niet tot nauwelijks leek te verjaren. Hun stemmige, prachtig gezongen nummers zijn vaak tergend traag opgebouwd en klinken zo bitterzoet als cantuccini smaken - een traktatie, maar je moet er van leren houden. Dat gaat zeker op voor het openingsnummer Gentle en afsluiter DJ, maar tussendoor gebeuren ook andere dingen. What Part Of Me, Kid In The Corner en No End zijn relatief montere songs die de luisteraar wat ademruimte laten en zowaar tot het meest toegankelijk behoren dat de groep uitbracht. Al met al weet Low weer een fraai nieuw hoofdstuk aan haar toch al imposante oeuvre toe te voegen.

KAPOK

In 2014 braken ze definitief door middels hun met een Edison bekroonde titelloze album. Het steeg het jonge sympathieke trio hoorbaar naar de bol, en daarvan kunnen een jaar later al de vruchten geplukt worden. Glass To Sand is hun derde worp, en absoluut de beste plaat tot dusver. Met slechts gitaar, drums en hoorn weet de groep moeiteloos jazz, rock, funk en vrije improvisatie te versmelten. De allure van een conservatorium met de attitude van een garageband – Kapok laat niets te wensen over.

GBV 1986-2004 / 2011-2014

01/Class Clown Spots A UFO
02/Game Of Pricks
03/You Can Fly Anything Right
04/My Valuable Hunting Knife
05/The Best Of Jill Hives
06/Useless Inventions
07/Teenage FBI
08/Everywhere With Helicopter
09/Unspirited
10/Twilight Campfighter
11/Queen Of Cans And Jars
12/Cut-Out Witch
13/The Goldheart Mountaintop Queen Directory
14/My Kind Of Soldier
15/Pan Swimmer
16/Liquid Indian
17/Buzzards And Dreadful Crows
18/Planet Score
19/Echos Myron
20/Motor Away

DESTROYER

Dan Bejar is nooit een lachebekje geweest, en daar brengt Destroyer's elfde worp absoluut geen hoorbare verandering in. Na het succes van vorige album Kaputt, dat bol stond van de softporno vibes, slaat hij met Poison Season echter wel een andere muzikale richting in. De poëzie is gebleven, maar meer kamermuziek en Bruce Springsteen-echo's gaan ten koste van minder koperblazers. Die spelen overigens nog wel een hoofdrol op de geweldige single Dream Lover. Zo zou eigenlijk alle knuffelrock moeten klinken.

THE PHOENIX FOUNDATION

The Phoenix Foundation is nu al een jaar of tien op zoek naar het perfecte popliedje en komt op Give Up Your Dreams een aantal malen akelig dicht in de buurt. Die albumtitel is misleidend: de Nieuw-Zeelanders klinken eerder optimistisch dan verdrietig – met dank aan de stuwende drummer, die in meerdere nummers de hoofdrol opeist. In het kielzog van licht psychedelische groepen als Caribou en Tame Impala werd het maar eens tijd dat ook The Phoenix Foundation doorbreekt.