Het oor wil ook wat - door Max Majorana.

mei 17, 2018

STEPHEN MALKMUS & THE JICKS


Horen we dat goed? Zingt Stephen Malkmus op Rattler werkelijk met behulp van auto-tune? Moest de voormalige frontman van Pavement ineens zo nodig met zijn tijd mee? Zit de inmiddels 52-jarige indierockveteraan in een midlifecrisis? Of is het gewoon weer een fraai staaltje ironisch doen waar je zelf zin in hebt? Wie herinnert zich nog dat van cannabis doortrokken optreden in Tivoli Oudegracht waar slechts een ellenlange cover van Hey Joe werd gespeeld? Rattler blijkt een spaarzaam moment van zogenaamde vernieuwing. Sparkle Hard, de vierde plaat met The Jicks, laat Malkmus vooral horen zoals we hem in die band kennen: mompelend, tikkeltje vals, en de klassieke gitaarpop koesterend. De plaat is net als voorganger Wig Out At Jagbags relatief rustig van aard. Net zo min als Malkmus wil blijven hangen in zijn roemruchte verleden, lijkt hij de ambitie te hebben om de luisteraar een wereldschokkend album te serveren. Wat zou het, zo lang hij mooie liedjes als Middle America en Refute (met gastrol van Kim Gordon) blijft schrijven?

mei 16, 2018

LEWSBERG



De vorige groep van Arie van Vliet heette Boring Pop, en ook Lewsberg excelleert niet bepaald in ogenblikkelijke dansbaarheid of regelrechte opwinding. Evenwel baant de prettig rudimentaire en soms sarcastisch lawaaierige gitaarband zich onderhuids een weg. Er wordt gerefereerd aan Rotterdamse schrijvers, The Fall, Lou Reed, The Feelies. Dit debuut verscheen in april in eigen beheer, en sindsdien is de bal serieus gaan rollen – ook in Engeland. Fascinerend, ongrijpbaar viertal, en één van de betere vaderlandse indierockplaten uit 2018 tot dusver.

Blogarchief


zie ook http://www.damusic.be