Het oor wil ook wat - door Max Majorana.

maart 29, 2012

VARIOUS #62

01/Teruyuki Nobuchika - Moe
02/Spinto Band - Take It
03/Arctic Monkeys - R U Mine?
04/Cat Power - Willie Deadwilder
05/Cloud Nothings - Other Plans
06/Disappears - Brother Joliene
07/Dustin Wong - Pink Diamond
08/Fountains Of Wayne - Someone´s Gonna Break Your Heart
09/Gomez - Options
10/Half Way Station - Alina
11/Hot Chip - Flutes
12/Dirty Projectors - Hyperballad
13/One Little Plane - She Was Out In The Water
14/Peaking Lights - Hey Sparrow
15/The Phoenix Foundation - 40 Years
16/Spinvis - Kom Terug

maart 28, 2012

DUSTIN WONG


Het legendarische Ponytail is niet meer, God hebbe haar zeven zielen, maar het voordeel daarvan is dat Dustin Wong nu wel de kans krijgt om uit de schaduw van Molly Siegel te kruipen. De gitarist creƫert op alweer zijn tweede soloplaat muziek die in wezen in het verlengde ligt van wat hij met zijn oude band speelde - energieke, onorthodoxe, en bij tijd en wijlen flink uit het spoor vliegende noiserock. Hoewel de factor punk wat is afgenomen nu hij in zijn eentje te werk gaat, zijn de toverachtige, opzwepende en in effecten gedrenkte (dus ja, wat ik bedoel te zeggen: epische) gitaarmelodieƫn gebleven. Wong deelt de luisteraar er nog even ferme adrenalineklappen mee uit. Lekkere beat erbij, en klaar zijn we. Toekomstig voorprogramma van Animal Collective?

maart 12, 2012

HALF WAY STATION


Mensen die vragen, worden overgeslagen. Niet het debuut van Half Way Station, maar de luxe uitgave van het nieuwe album van LPG viel me ten deel in mijn eerste maand als abonnee van Excelsior. Ook niet slecht, natuurlijk, maar inmiddels begint Moonshine mijn hart te veroveren. Deze liveclip van uitschieter Alina toont aan waarom; leuke, zompige en op de juiste momenten ook onvoorspelbare liedjes, die een goede mix van Shapes & Sizes (tip!), Bowerbirds en Sixteen Horsepower in zich herbergen. Albumpresentatie gemist, maar hopelijk binnenkort in de herkansing. Let ook op de prachtige hoes overigens, ontworpen door mijn vriend Louis Reith.

maart 07, 2012

CLOUD NOTHINGS


Op de een of andere manier blijk ik toch behoefte te hebben aan een bepaalde hoeveelheid poppy en emo punkrock op zijn tijd. Laten we het op het weer houden. Luisteren naar Cloud Nothings is wachten op de lente. Ten opzichte van een band als pakweg Titus Andronicus onderscheidt de groep zich door een duidelijk hoorbare adolescentie. Dat wordt op den duur soms wel wat storend, maar Dylan Baldi (die inmiddels twintig moet zijn) en de zijnen maken het live helemaal waar; zonder enige pretenties gewoon een half uur lang beuken tot alles en iedereen ontploft van de adrenaline. Het nieuwe Attack On Memory is wat dat betreft een stuk bombastischer en zwaarmoediger dan hun vorige titelloze album. Benieuwd wat dat live zal opleveren - in mei in Groningen, Utrecht en Eindhoven. Oh, nu heb ik het helemaal niet over de clip gehad, die blijkbaar gesponsord wordt door de hippe retailers van Urban Outfitters. Geen enkel probleem zolang John Ryan Manning, van wie ik nooit eerder gehoord heb, de vrije hand krijgt. Gave beelden, goed script. Even beklemmend als de meeslepende tweede single en albumopener No Future/No Past.

Blogarchief


zie ook http://www.damusic.be