CLOUD NOTHINGS

Op de een of andere manier blijk ik toch behoefte te hebben aan een bepaalde hoeveelheid poppy en emo punkrock op zijn tijd. Laten we het op het weer houden. Luisteren naar Cloud Nothings is wachten op de lente. Ten opzichte van een band als pakweg Titus Andronicus onderscheidt de groep zich door een duidelijk hoorbare adolescentie. Dat wordt op den duur soms wel wat storend, maar Dylan Baldi (die inmiddels twintig moet zijn) en de zijnen maken het live helemaal waar; zonder enige pretenties gewoon een half uur lang beuken tot alles en iedereen ontploft van de adrenaline. Het nieuwe Attack On Memory is wat dat betreft een stuk bombastischer en zwaarmoediger dan hun vorige titelloze album. Benieuwd wat dat live zal opleveren - in mei in Groningen, Utrecht en Eindhoven. Oh, nu heb ik het helemaal niet over de clip gehad, die blijkbaar gesponsord wordt door de hippe retailers van Urban Outfitters. Geen enkel probleem zolang John Ryan Manning, van wie ik nooit eerder gehoord heb, de vrije hand krijgt. Gave beelden, goed script. Even beklemmend als de meeslepende tweede single en albumopener No Future/No Past.