CORRIDOR

Corridor vergrootte in 2019 haar populariteit met derde album Juniore - de allereerste Franstalige plaat ooit door Sub Pop uitgegeven. Waar de indierockband uit Montreál voor de totstandkoming van dat album laveerde tussen gezonde spanning en haastige spoed, heeft het voor opvolger Mimi bewust meer tijd genomen. De geraamtes van songs werden in 2020 gezamenlijk gecreëerd in een vakantiehuisje, waarna ze jarenlang over en weer gestuurd werden en digitaal rijpten. Ook letterlijk; het zestal dwong zichzelf anders te werk te gaan en vooral op synths te componeren. Niet dat de gitaren op deze 8 nummers helemaal verdwenen zijn, maar een rijk, kwikzilverachtig geluid levert het zeker op en de invloed van een groep als Deerhunter (en toe, ook wat Rolling Blackouts Coastal Fever) is evident. Hoogtepunten? Het springerige, licht psychedelische Jump Cut, en het ontwapenend schone Mourir Demain, over hoe sterfelijkheid steeds alledaagser wordt zodra je kinderen krijgt. Een niet te onderschatten band!

ANOTHER SKY

Het was Another Sky, de rockband rond zangeres Catrin Vincent, al duidelijk menens op hun weidse debuut I Slept On The Floor uit medio 2020. Beach Day is een zo mogelijk nog ambitieuzer poging om de frustratie en woede van de hedendaagse kosmopoliet klank te geven. Om er maar een oud cliché in te gooien; voor deze moeilijke tweede is Beach Day een ronduit bedrieglijke titel. Ga maar na: je kunt tijdens de eerste covid-zomer amper optreden, en een jaar later staat je opnamestudio annex repetitieruimte ineens onder water. De band verhult de frustratie en woede over de valse start allesbehalve, wat resulteert in nog puntiger, emotioneel gedreven songs. De opvallend androgyne falset van Vincent, flink vooraan in de mix, blijft het ankerpunt. Maar ook muzikaal zijn de 13 liedjes, die nergens boven de vier minuten klokken en de pompeuze riffs niet schuwen, de moeite waard. Voor fans van The Music (wie kent ze nog?), Mew, en de oude Radiohead. Hoogtepunten: Burn The Way, Psychopath, Death Of The Author.

VARIOUS #116

01/Cardinals - Roseland
02/Lana Del Rey - Cherry
03/DIIV - Brown Paper Bag
04/Cocktail Trio - Wie Heeft De Sleutel Van De Jukebox Gezien?
05/Finom - Haircut
06/Mina - Se Mi Compri Un Gelato
07/Immediate Proximity - Apocalyptic Techno Cult
08/Circus Treurdier - Goddank
09/Nervous Conditions - The President
10/Whispering Sons - The Talker
11/Rope - Neon Glow
12/Marco Reynders - Liefste, Ik Heb Aids
13/Teddy's Hit - Rooster In The Haze
14/Cloud Nothings - Final Summer
15/Bodega - Tarkovski
16/Adrianne Lenker - Ruined
17/Cigarettes After Sex - Motion Picture Soundtrack
18/Vampire Weekend - Capricorn
19/Feeble Little Horse - Steamroller
20/Bolis Pupul - Cosmic Rendez-Vous

REAL FARMER

 

Real Farmer maakte de afgelopen jaren al furore in het noorden des lands, maar de Groningse punkband gaat mogelijk nog hogere ogen gooien nu het debuutalbum niet op Subroutine verschijnt, maar op Strap Originals, het label van Peter Doherty. Dat die zijn zegen uitsprak is logisch; hun razende, onbesuisde liedjes bedwelmen je zoals Pixies in hun jonge jaren deden. ‘Maximum living on a minimum wage’, zo luidt het motto van de band. Kenners weten dan genoeg.

OMNI

Postpunk is alomtegenwoordig, maar de ene band is de andere niet. Er is goed nieuws voor puriteinen, want Omni is terug. Waar voorganger Networker (uit 2019 alweer) nogal zwalkte en soms ronduit ongeïnspireerd klonk, daar is het drietal op hun vierde album Souvenir weer op haar best; een stortvloed aan hooks, staccato ritmes en postpunkschwüng. Dat de band uit Atlanta de mosterd haalt bij bands als Television, Wire en Gang Of Four is onmiskenbaar. Het is echter volledig hun eigen verdienste dat ze dit klassieke geluid geloofwaardig de 21e eeuw in teleporteren. Bassist Philip Frobos zingt niet meer zó droog, drummer Chris Yonke , inmiddels volwaardig lid, voegt een flink shot adrenaline toe, waardoor stille kracht Frankie Boyles (voorheen Deerhunter en Lotus Plaza) zich volledig kan richten op datgene waar hij zo goed in is – dat wil zeggen, de een na de andere sexy gitaarlick op de luisteraar afvuren. Zo gejaagd als de band op de single International Waters klinkt, klonk ze niet eerder.

JOHAN

Bestaat er een Nederlandse band die de roerloze tijd zo goed weet te vangen als Johan? Bijna zes jaar na de laatste worp komt de groep van Jacco de Greeuw nu, in hartje winter, met The Great Vacation op de proppen. Je kunt het een tweede comeback noemen. een album dat handelt over landerigheid en nostalgie naar een jeugd waarin stilstand nog niet de negatieve connotatie had van lethargie en tijdverspilling, maar slechts wees op eindeloze dagen zonder ook maar het kleinste wolkje aan de lucht – complimenten voor de prachtige hoes, trouwens.

Hold The Line, A Thought, We Ride; het zijn stuk voor stuk ambachtelijke, prettig onnadrukkelijke songs die in het collectieve onderbewustzijn misschien al wel decennia rondzingen. Songs die weliswaar allerminst vernieuwend zijn, maar des te vertrouwder klinken. De Greeuw schreef zijn liedjes tijdens de coronalockdowns, een periode waarin er veel – en tegelijkertijd zo goed als niets – gebeurde.

Die ambiguïteit komt veelvuldig terug in de songteksten. Tijdens het zonnige So It Goes zingt hij over zorgeloze “joy and peace of mind and fun”, om in het titelnummer sinister te verzuchten “It really was a great vacation, now we're going home”. Moeten we bang zijn voor de sleur of het levenslange juist omarmen? The Great Vacation is Johan in vorm; De Greeuw lijkt het patent te bezitten op zachtaardige gitaarpop waarin de existentiële twijfel verborgen zit in een zandkasteel. Zijn beste sinds Pergola!

JOCKSTRAP

 

Jockstrap, het elektronische duo van Georgia Ellery en Taylor Skye, bracht vorig jaar met I Love You Jennifer B een even merkwaardige als magistrale debuutplaat uit. Hun songs zijn een verzameling caleidoscopen die je alle hoeken van de kamer laten zien; alsof er vier bluetoothspeakers staan die tegelijkertijd Massive Attack, Madonna, Air en Deerhoof afspelen. Vlak voor een nieuwe serie optredens in Europa (o.a. Amsterdam, Brussel en Kortrijk in november) brengt de band nu I<3UQTINVU uit, een verzameling met alternate takes en remixes in de meest doordravende zin van het woord. De begeerlijke stem van Ellery is wat naar de achtergrond geschoven, maar de plaat bewijst zich vooral als een nieuwe demonstratie van Skye’s skills als producer. Beetje jammer dat de swingende clubversie van I Want Another Affair de plaat niet heeft gehaald, maar het mag de pret niet drukken.  I<3UQTINVU is een stuiterbal voor de shufflegeneratie en avontuurlijke popliefhebber – en ook een prima ingang voor wie het debuut gemist heeft.

VARIOUS #115

01/Yves Tumor - Echolalia
02/Lupa Gang Gang - Candy
03/Sofia Kourtesis - Hable Con Ella
04/H. Hawkline - Empty Room
05/Brian Dunne - It's A Miracle
06/Guided By Voices - Alone, Stinking & Unafraid
07/Irreversible Entanglements - Protect Yr Light
08/Wim De Bie - De Fluiten Van Ver Weg
09/Gotu Jim, Nelcon & Zeldzame - LINDA.meiden
10/Brigitte Bardot - La Madrague
11/Water From Your Eyes - Barley
12/The Brums - Pastels
13/Rosa Butsi - Cesar
14/Broeder Dieleman - Toe Leo
15/Cleo Sol - There Will Be No Crying
16/NABOU - You Know
17/Het Zesde Metaal - Het Langste Jaar
18/Big Thief - Vampire Empire
19/Chantal - Philippe, Philippe
20/River Whyless - The Feeling Of Freedom
21/Richard Hawley - Born Under A Bad Sign

VARIOUS #114

01/The Homesick - Millimetric
02/Okay Kaya - Mother Nature's Bitch
03/Star Club West - Koeken In De Kern
04/Beige Banquet - Animals
05/Blur - The Narcissist
06/Viagra Boys - Sports
07/dEUS - Simple Pleasures
08/Alba Armengou - Luna
09/Benjamin Herman & Remco Campert - Lamento
10/Bombay Bicycle Club - Turn The World On
11/Sef - Land Dat Niet Bestaat
12/Alex Lahey - You'll Never Get Your Money Back
13/Sparklehorse - I Fucked It Up
14/Glintshake -Недолж
15/Mansfield.tya - Ni Morte Ni Connue
16/Nathan Micay - It's Recess Everywhere
17/Warhaus - Control
18/Philip Glass - Mad Rush
19/The Clientele - Through The Roses
20/Dirty Projectors & Björk - On And Ever Onwards

CLEO SOL

 

Maar natuurlijk: amper drie weken na Heaven komt Cleo Sol (tevens bekend als vocaliste bij het baanbrekende SAULT) doodleuk met nóg een album op de proppen. Zo grillig als de regelmaat van haar output is, zo behaaglijk zijn de songs weer op deze vierde soloplaat. Oerdegelijke soulliedjes waar je maar beter een voorraadje van kunt hebben. Sol kruid ze af met een streepje R&B en vleugje jazz (Desire) of een fijne snuf gospel (Lost Angel).

O.

O. is een uit baritonsax en drums bestaand muzikaal duo, bekend uit de Londense slipstream van black midi, The Windmill, Speedy Wunderground en co. Voor menigeen zal dat de nieuwsgierigheid al voldoende geprikkeld hebben. Aan de rest: voor wie het er op de dansvloer al eens experimenteler aan toe mag gaan en/of houdt van een fikse portie knotsgekke dub en no wave: beste debuut-EP van 2023!