OPERA ALASKA

Je komt je collega tegen in de IKEA, blijkt op een steenworp afstand van elkaar te wonen, besluit om samen eens wat te jammen. In een mum van tijd heb je opeens een plaat af. Dat Marzio Scholten (Identikit, Mathijs Leeuwis) en Marien Dorleijn (Moss, Happy Camper, Caesar) elkaar hebben gevonden is fijn voor hen, maar ook voor ons. Opera Alaska grossiert namelijk in leuke muzikale vondsten en ademt het spontane spelplezier van twee liefhebbers pur sang. De plaat opent met een hiphopbreak (Fall), maar laveert tevens langs synthpop (The Stream) en indiefolk (de zwaar op percussie leunende instrumental Your Eyes). Wat een goede zanger blijkt Dorleijn toch, wanneer hij het lichtvoetige Breath - een ogenschijnlijk vergeten Nick Drake-nummer dat wordt opgesierd met bassynth - volledig naar zijn hand weet te zetten. En wat een formidabele baslijn horen we in het met finesse opgebouwde Hear Me Out. The Stream is een knappe en vrolijke plaat die soelaas biedt in tijden van isolatie en uitgestelde releases.

VARIOUS #102

01/Born Ruffians - Breathe
02/The Beths - Dying To Believe
03/Tenfold - Response To Rivers
04/Paard - Oci
05/ГШ - Недолж
06/Apneu - This Love Is Better For You
07/Personal Trainer - Issue Box
08/Siekiera - Nowa Aleksandria
09/Meskerem Mees - Joe
10/Lithics - Hands
11/The Clungels - Geen Cent
12/San Holo - We're All Just On Our Way Home
13/De Kift - Ik Ken
14/Audri - Harbor Me
15/Milo Gore - Green Eyes
16/Chris Forsyth - Tomorrow Might As Well Be Today
17/Nes - Ahlam
18/Mourn - Call You Back
19/Lyra Pramuk - Tendril
20/Dirk - Stay Indoors

THE BOBBY LEES

Ze vernoemden zich naar een uit zwang geraakte B-acteur, verhuisden naar het illustere Woodstock en namen hun plaat op met niemand minder dan Jon Spencer aan de knoppen. Negen liedjes in 23 minuten. Zegt genoeg. Skin Suit is een genadeloze verzameling garagepunk die doet denken aan de vroege White Stripes. Alle registers worden open getrokken, alle clichés uitgeserveerd: de call & response in opener Move, de schaamteloze double bass op Redroom. Lekker hard draaien op een zinderende zomerdag binnenshuis.

CAR SEAT HEADREST

Will Toledo cum suis kwamen in 2016 voor het laatst met nieuw materiaal uit de studio. De rusteloze en getormenteerde frontman van Car Seat Headrest ontstijgt dit jaar de beruchte leeftijd van 27, maar is duidelijk nog niet volledig van ‘s mans demonen verlost. Making A Door Less Open markeert echter wel een nieuwe fase voor de indierockband. Toledo schreef mondjesmaat, nummer voor nummer, en besloot een alter ego aan te nemen met bijhorend masker voor komende liveshows. Geïnspireerd door Bob Dylan doopte hij MADLO een folkalbum. Figuurlijk, dan toch, want weliswaar valt op dat de elektrische gitaren wat naar de achtergrond verdreven zijn, maar dat daar eerst en vooral scheuten EDM en hiphop voor terugkeerden. Wat is gebleven? Die herkenbare, overslaande stem van Toledo, die de paranoia in songteksten als van Can’t Cool Me Down nog wat accentueert. De epische proporties tot welke een song als There Must Be More Than Blood wordt opgeblazen. En de echo’s van Nirvana en The Strokes.