MOGWAI

Ready, steady, ignition. Op DaMusic werd onlangs een voor onze begrippen roerige discussie gevoerd naar aanleiding van een omstreden stuk dat één van de redacteuren had geschreven. Ik was het zelf ook met hem oneens, toen hij rücksichtlos, ongefundeerd en wel erg kort door de bocht het hele genre postrock dood verklaarde.

Over azijnpissen gesproken. Wie doet zoiets? Goed, in termen van joie de vivre zijn de tijden dat postrock spannend (want: een vernieuwende en nog te ontdekken stroming binnen popmuziek) was, misschien inderdaad grotendeels voorbij. Maar wie maalt daar om wanneer veteranen als Mogwai nog steeds consistent platen uitbrengen die niet alleen van een uitmuntende kwaliteit zijn, alsook hoorbaar met toewijding gemaakt worden? Ook het optreden van Godspeed You! Black Emperor in Paradiso afgelopen week, alle bekende argumenten tegen reünies van bands even daargelaten, blonk allicht niet uit in urgentie - maar doeltreffend en intens was het zeker. En wat te denken van de ontwikkeling die Sigur Rós in tien jaar tijd heeft doorgemaakt? Om tal van kleinere grootmachten nog maar onbesproken te laten!

Het zit hem wellicht gewoon in de naam; postrock impliceert een zekere moderniteit die inmiddels lang vervlogen is. Aan de andere kant: waarom zeuren over postrock als je weet dat de vervelendste mensen die bestaan, juist de wijsneuzen zijn die beweren dat er na de 1970s niets fatsoenlijks meer is gemaakt. Postrock leeft! Het zal net zoals rock of elk willekeurig ander genre tot in den treure beoefend worden door soms waardeloze copycats, maar uiteindelijk geleidelijk evolueren. Dat Mogwai anno 2011 nog altijd uniek is in zijn soort en zeker niet om inspiratie verlegen zit, moeten ze mijn collega dan noodzakelijkerwijs maar bewijzen middels deze supercoole video.

BROADCAST

Vandaag werd bekend dat Trish Keenan, zangeres van het Engelse Broadcast, is overleden aan de gevolgen van een longontsteking. Ik heb met name van hun album Haha Sound altijd genoten, maar toch is dit typisch zo een band waarvan je eigenlijk pas beseft hoe goed je ze vind, wanneer je ze voorgoed kwijt bent geraakt. Toch wel een schok, Broadcast was veel meer dan zomaar de nieuwe Stereolab. Erg zonde, daarom een klein eerbetoon in de vorm van een video.

ANNA CALVI

Anna Calvi? Die stond vorig jaar in het voorprogramma van Grinderman in Vredenburg, volgens menigeen het concert van het jaar. Dat Nick Cave zijn oog op haar liet vallen is niet onbegrijpelijk, maar tegelijkertijd mag het ook geen wonder heten dat ze die avond in zijn schaduw nog geen verpletterende indruk achterliet. Nu haar debuutalbum uit is, zou daar best eens verandering in kunnen komen. In ieder geval werd ze door diverse media al getipt als één van de potentiële doorbraken op Eurosonic (waar ik nog altijd een keer heen wil). Deze zeer jonge Londense singer/songwriter is gewapend met een broeierige, bij vlagen huilende telecaster en een zeer doortastende stem. Het trio waarin ze opereert valt op door hun bezwerende sound, waarin ook jazz en klassiek doorklinken. Mijn nieuwe favoriete zangeres.

NO AGE

Muziek is al zo een tien jaar dood op televisie - of toch in ieder geval op de Nederlandse. Dat wil niet zeggen dat het medium overal zo nutteloos geworden is; verreweg de meeste liveclips die op Carpoolparty te zien zijn, zijn opgenomen in gerenommeerde buitenlandse talkshows die een muzikale traditie en naam hoog hebben te houden. Ik denk ook niet dat ik de enige ben die bij het ruime aanbod op Youtube van optredens bij pakweg Jonathan Ross en David Letterman niet af en toe hunkert naar een vaderlands programma dat popmuziek serieuze zendtijd gunt. Want het werkt echt; waar ik aanvankelijk een beetje teleurgesteld en snel uitgekeken was op de tweede plaat van No Age, daar brengt dit brute optreden me toch aan het twijfelen of ik Everything In Between niet nog een kans moet geven. In ieder geval is duidelijk dat de groep live inmiddels flinke stappen heeft genomen. Dit nummer gaat heel ouderwets op mijn volgende compilatie-cd'tje terecht komen, als single die nieuwsgierig maakt naar meer. Laten we het jaar maar eens stevig beginnen.