Het oor wil ook wat - door Max Majorana.
februari 24, 2013
BECK
Je hebt muzikanten en je hebt gedreven muzikanten en je hebt kunstenaars. Van Beck weet ik niet veel meer dan dat hij een hit had met het betrekkelijk niemendallerige Loser in 1994, verdacht veel op ene Bart Verbunt lijkt, en meespeelde op het geweldige album 10 000 Hz Legend van Air. Vaak stond ik met verschillende albums van hem in mijn handen, maar ik heb nooit wat gekocht omdat er nogal wat keus is en ik over geen enkel empirisch bewijs beschik. Luistert er hier toevallig iemand Beck? Kom maar op! Ik werd onlangs op deze clip gewezen; een megalomane cover van Sound And Vision met een orkest van omstreeks 160 man. Petje af. En wat kan die gast eigenlijk goed zingen, als hij een de nonchalance laat voor wat het is en een beetje zijn best doet.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Blogarchief
zie ook http://www.damusic.be
3 opmerkingen:
beck is te gek max!!
wat een supergave video trouwens
maar goed, odeley is denk ik de klassieker om je introductie mee te beginnen? alle andere zijn ook de moeite!! geweldig vreemdeling eigenlijk die bijvoorbeeld zijn latere werk een soort softe hiphop sound aanneemt (guero, the information) die toch de moeite is (denk eerste album gorillaz) en daarna terug gaat naar quasi singer songwriter ellende (modern guilt).
Kijk, daar heb ik wat aan!
Voor zijn meest emotionele plaat, ook met orkestrale elementen, is Sea Change een absolute aanrader. Een geflipte funky plaat is Midnite Vultures. Voor krakkemikkige folk ga je naar One Foot In The Grave, voor sfeervolle blues Mutations, voor lo fi-hiphop en noise Mellow Gold. En voor de rest alles wat Kitty zei.
Eigenlijk deed Beck in de jaren '90 en '00 wat Bowie in de jaren '70 deed: constant onnavolgbaar van stijlen wisselen. Dat hij op zijn eigenzinnige wijze Bowie covert is dan ook geheel gepast.
Een reactie posten