Het oor wil ook wat - door Max Majorana.

maart 29, 2014

CLOUD NOTHINGS


De nieuwste Cloud Nothings weet de torenhoge verwachtingen mijnerzijds ruimschoots in te lossen, zeg ik dan maar. Wat konden Dylan Baldi en zijn bandmaten op hun officieuze Moeilijke Tweede eigenlijk ook anders doen dan op volle kracht rauwe en roekeloze indierock blijven maken? Nummers als Psychic Trauma en Pattern Walks klinken agressiever dan we al van de band te horen kregen, en aan de schurende zang is het steeds makkelijker wennen. Potentiƫle hits ontbreken ditmaal nagenoeg; het slotnummer I'm Not Part Of Me komt nog het dichtst in de buurt van een radio. De puberteit van de 24-jarige Baldi klinkt voorbij, de ervaring met Steve Albini kan hem niet meer worden afgenomen, en de opzwepende punkrock van weleer mag definitief uitgezwaaid worden. Een zeer genietbaar album dat wederom hoop schept voor de toekomst - net als de videoclip. Bruggetje.

Geen opmerkingen:

Blogarchief


zie ook http://www.damusic.be