Men neme een gortdroge basdrum van circa 220 BPM, synths die tjirpen als een veld vol krekels, en vocalen die aanhoudend de songtitel Release herhalen, al ware het een ademhalingsoefening. Dit openingsnummer zet meteen de toon voor LP.8, de jongste worp van Kelly Lee Owens. De Welshe producer ontving terecht veel loftuitingen voor haar vorige album Inner Song uit 2020, een alleraardigste downtempo technoplaat met onder meer een fraaie cover van Radiohead. Dit derde album (die 8 staat voor oneindigheid) is ten opzichte daarvan een flinke stap zijwaarts. Owens toog er voor naar Oslo en kreeg hulp van Lasse Marhaug, bekend van zijn werk met Jenny Hval. Het resultaat is een amalgaam van industrial en spirituele folk, of in haar eigen bewoordingen: een kruising tussen Throbbing Gristle en Enya. Tel daar na beluistering van de sfeervolle ambientpop van One gerust ook Björk ten tijde van Vespertine bij op. Bloedstollend!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten