Als Belle &
Sebastian kunnen veinzen dat ze een duo zijn, dan ook Bing &
Ruth. Het blijken echter juist de schuilnamen van een enkeling, te
weten David Moore. Van schizofrenie is geen spoor te bekennen: No
Home Of The Mind is inmiddels de derde langspeler van deze pianist
uit New York, en sluit naadloos aan op zijn vorige releases. Hoewel
hij zich voor elk album omringt met een wisselend ensemble, is zijn
elektroakoestische ambient een pijler van rust en bezinning. Op het
clichématige af zelfs, want de metafoor van een kopje jasmijnthee en
een plak peperkoek voor het raam waarachter het onweert dient zich op
No Home Of The Mind wel heel gewillig aan. Het album is nadrukkelijk
niet bedoeld als muzak. Daarvoor gaat er van tamelijk zware stukken
als The How Of It Sped en Starwood Choker toch net te veel dreiging
uit. Bing & Ruth sluiten daarmee beter aan bij de postrock dan
neoklassiek.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten