SEMI-PROFESSIONEEL: WHAT'S IN A NAME

In deze nieuwe rubriek, die een broertje dood heeft aan alfabetische volgorde, belicht ik eens in de zoveel tijd enkele bands in het kader van hun al dan niet eigenzinnige groepsnaam. De letter G geeft vandaag het startschot voor wat zal uitgroeien tot een memorabel register.

GOMEZ, de naam van deze Britse band werd geboren vlak voor aanvang van hun eerste optreden in 1996. Een klassiek voorbeeld, wat niet wil zeggen dat het altijd even goed af loopt. Een bepaalde groep besloot zich Clap Your Hands Say Yeah te noemen nadat ze, tijdens een wandeltje door Brooklyn vlak voor de eerste show, een levensgrote leuze op de muur ervoeren als een heilige openbaring. Hier kom ik in een latere aflevering nog eens op terug. In het geval van Gomez kunnen we spreken van een gelukje. Ook deze band was relatief radeloos op die regenachtige novemberavond in Leeds, en we zullen wel nooit meer kunnen achterhalen hoe dit aanvankelijk opgelost zou zijn geworden. De man die hen bij het beklimmen van het podium aankondigde als Gomez was hier uiteindelijk verantwoordelijk voor. Hij was niet de enige die het bordje met de aanwijzing gomez, the gig's in here als zodanig had opgevat. Het bordje was in feite bedoeld om een Spaanse muchacho, klaarblijkelijk een goede vriend van de band, de goede weg te wijzen in een tijdperk zonder navigatie-systemen. Zo bezegelde de groep zelf het lot. Eind goed, al goed. Gomez klinkt avontuurlijk, funky, cool. Beste nummers: Shot Shot, Catch Me Up, Sweet Virginia. Referentie: Soulwax ten tijde van Much Against Everyone's Advice. Te categoriseren bij de familienamen, waar ze een voorsprong hebben op Hanson, The Kelly Family en The Jackson Five.

GIRLS IN HAWAII, deze naam correspondeert op geen enkele wijze met de muziek die het Waalse zestal maakt. De groep moet het hebben van haar gelaagde melancholische pop, die op het eerste gehoor verrassend opgewekt klinkt. Ze gooiden met hun eerste album From Here To There hoge ogen in zowel binnen- als buitenland, maar profileren zich graag als buitenbeentje: songtitels als Short Song For A Short Mind of This Farm Will End Up In Fire, mysterieus(/nietszeggend) artwork en dito opnametechnieken, en een vervreemdende liveshow door gebruik te maken van videoprojecties op het podium. Denk aan Spinvis, wiens Voor Ik Vergeet ze onlangs trouwens moedig maar weinig succesvol coverden. Dit alles gezegd hebbende, is het verhaal achter de groepsnaam er een van een haast verbazingwekkende luciditeit. Hij werd bedacht toen de eerste EP af was. In het achterhoofd beseffend dat de mens in wezen zwak is, kondigden ze zichzelf aan als een frisse wind in het Belgische clubcircuit, met de belofte dat eenieder die hun cd kopen zou, op de foto zou mogen met een bandlid naar keuze. Vanaf dat moment ging het hard. Referentie: Grandaddy. Beste nummers: This Farm Will End Up In Fire, Bored, Casper.

GHINZU, waanwinnige live-band. Zo dat is eruit. Verder valt over deze groep te zeggen dat het een stel rare snuiters is, toevallig ook uit het Franstalige deel van Belgie. De muziek is bepaald niet van enig bombast gespaard gebleven, en hun album Blow werkt als een hypnose zodra je hem opzet. Ghinzu lijkt van een andere dimensie. Alleen hun maatpakken verraden een saai doordeweeks bestaan in de diplomatenstad Brussel. Zeer geschikt om (een gematigde hoeveelheid) drugs bij te incasseren. En dan zo een bandnaam. Te rangschikken bij Hella en Mogwai aka de fantasten.

GODSPEED YOU! BLACK EMPEROR, beter bekend als een van de pioniers op het gebied van postrock, residents van het fameuze Constellation label, tot op heden uniek in zijn soort. Loodzware, epische instrumentals. Dit gezelschap bestaat dan ook uit ruim 13 muzikanten, bij gelegenheid aangevuld door nog wat extra koperblazers. Of zoals een recensent eens opmerkte: large ensemble plays large music. De naam is illustratief voor het politiek engagement dat de groep sinds jaar en dag uit. In een vrije vertaling betekent het zoiets als Goede Reis, Zwarte Keizer, en is een verwijzing naar een Japanse cultfilm uit de 1970s. Yanqui U.X.O. is mijn favoriete plaat, daterend uit 2002 en vooralsnog het laatste wat onder deze groepsnaam werd uitgebracht. Ter informatie: op de hoes prijkt een zojuist gelanceerde clusterbom, binnenin fungeert een kopie van een brief, afzender US Investigations, die burgers oproept someone you know who is not trustworthy aan te geven, als artwork. Motherfucker = Redeemer is een dodenwals, 09-15-00 is wat ik zou draaien wanneer ik de enige ben die de apocalyps heeft weten doorstaan. Daarop wordt in het dankwoord aangespoord to avoid giving money to predatory retailers & superstores. Het moge duidelijk zjin dat GY!BE staat voor andersglobalisme en een kritische houding tot de gevestigde orde. In 2001 was er een relletje toen de band op tournee was. De Effenaar wist de band te overtuigen hun concert te verplaatsen naar Eindhoven door er op te wijzen dat Pepsi een van de hoofdsponsoren van 013 is. Ieder die verklaart deze band gaaf doch ietwat depressief te vinden, en er aldus 'wel voor in de stemming dient te zijn', ontgaat volledig de essentie van de muziek. Geniale bandnaam dus eigenlijk. Uit de tijd dat Panic! At The Disco nog op highschool vertoefde. De evidente kracht en onzichtbare macht van het uitroepteken.